හුයෙන් මිදුනු සරුංගලේ

හුයෙන් මිදුනු
සරුංගලයක්
වුණා මම
මොහොතකට
අරමුණක් නැති
පවන් රැල්ලකට
සරණ කොට
කාලය ...
මතක් වෙනවා
අතීතය ...
කොතරම් සුන්දරද ...
අනන්තය වෙත දුවපු
ආදරය...

හැංගි හොරා

මල් කැකුළක් හැංගි හොරා
ආ දා සිට  නුඹ තුරුළට
මොර සූරන වැහි වැටුනත්
හෙන පිට හෙන හඬ තැළුවත්
මගේ හිතේ පහන් සිළුව
සැළෙන්නේ නෑ එක මොහොතක්
එ මල් කැකුළ හෙට දිනයේ
පිපී නටන අරුම බලා
හිනැහෙන්නට වරම් දෙන්න
මගේ විඩා දෙනෙත් වලට

යැදුම

මගේ දෙවොළ කඩන්නෙපා
ඔය පුදසුන මට වටිනවා
දහස් වරක් පෙරුම් පුරා
මගෙ හදවත පූජා කළ

පහන් සිළුව නිවන්නෙපා
සංසාරේ අරුත නොදැන
අඳුරේ තනිවී හැංගුන
ජීවිතයට එළිය ගෙනා

Wanted

ලොකු ඩයිනමයිට් කරළක් ඕනෑකර තිබේ
ඉරිතැළුණු හිතක්
නැවත එසේ නොවෙන්නට
සුන්නද්ධූලි කරන්න

හමුවීම

ඔවි, ඒ මම තමයි කලින් ගියේ
...මම හිතනිනේ
...හරියටම කියන්න අමාරුයි
ම්ම්ම් ... හැඩරුව නේද?
ටිකක් මං වගේ?
නෑ?
වෙන්න ඇති
මට කාලෙකින් මුණ ගැහුනේ නැහැ
ඒ හින්දා ඉතින් ෂුවර් නැහැ
අනේ බෑ (ස්තුතියි!) මට පරක්කු වෙනවා
ඔව්, දුවන්න ඕනෑ
මා පස්සේ

මුහුද

මුහුද
උඹේ ගැඹුරේ කැකෑරෙන
වේදනාව, ආවේගය
ප්‍රසූත කළ
රළ ගෙඩි පෙළ
වෙරළ තුරුළේ
සැනසෙන හැටි
.
.
.
මට හරි ඊරිසියයි

පිපාසය

සඳ සිහින වළා මැද
මගෙන් ඇස් හංගලා
තරු එළිය ඉතුරු කර
මගේ තනි රකින්නට

කොහේදෝ රැහැයියෙක්
කාටදෝ කියන කවි
මතක රැළි මත
පා කළා මගේ හිත

නෙතු පියන් නිම් අතර
පිරුණු ඒ ආදරය
ඇඟිළි තුඩු සිප නැවත
වෙත ගියා අනන්තය

ආයේ ඒ උණුහුමට
ළං වෙන්නේ කවදාද?
මගේ ළය පිපාසය
සංහිඳෙන දා ළඟඳ?