අරන් යනු මා

පාවෙලා යන ජීවිතේ
පයට පොඩිවුන
මල් කැකුළ
විකසිත වුණු අතීතය
ඔබේ අතින්
ලියවුණ කවියක
උණුහුම් රැඳුන
සිතිවිල්ලක් වැළඳ
ඒ පහස විඳින්නට
මතු බවේ එනතුරා
තත්පරෙන් තත්පරය
ගනිමි මා

ජීවිතය..
සුනංගුයි ඔබ
අරන් යනු මා එතැනට
හනිකට

සාපය

කාලය ...

මම ඔබට සාප කරමි..

සදා කල්

හෙට

හිතේ ගින්දර නිවෙන් නෑ
දැනෙන සීතල ඉවර නෑ
දවස තිස්සේ
අකුරු කොටමින්
පැතුම් පූදින
හෙට දවස ගැන
හීන දකිමින්
ගෙවේ කාලය

ඔබෙ නෙතුතර
සැඟව ආයේත්
අදර වදනින්
මගෙ හදවත
කිතිකවන මතු
දිනක් කවදා
දකිනු හැකි වෙද?

එදින එනතුරු
හිතේ ගින්දර
දරනු හැකිවෙද?
එගින්නෙන් මා
දැවී යාවි ද?

එදින

අඳුර ඔබ තුරුළට
එන්නම් මම
කඩතොළුවූ මොහොතක
සීතලේ ගුලිවී
විඩා බර දෙනෙත් තුළ
සිහිනයක් හොයාගෙන
කිසිදිනක නිම නොවන
හිතට එන
නිසළ බව
කොයිතරම්
අපූරුද?

හුයෙන් මිදුනු සරුංගලේ

හුයෙන් මිදුනු
සරුංගලයක්
වුණා මම
මොහොතකට
අරමුණක් නැති
පවන් රැල්ලකට
සරණ කොට
කාලය ...
මතක් වෙනවා
අතීතය ...
කොතරම් සුන්දරද ...
අනන්තය වෙත දුවපු
ආදරය...

හැංගි හොරා

මල් කැකුළක් හැංගි හොරා
ආ දා සිට  නුඹ තුරුළට
මොර සූරන වැහි වැටුනත්
හෙන පිට හෙන හඬ තැළුවත්
මගේ හිතේ පහන් සිළුව
සැළෙන්නේ නෑ එක මොහොතක්
එ මල් කැකුළ හෙට දිනයේ
පිපී නටන අරුම බලා
හිනැහෙන්නට වරම් දෙන්න
මගේ විඩා දෙනෙත් වලට

යැදුම

මගේ දෙවොළ කඩන්නෙපා
ඔය පුදසුන මට වටිනවා
දහස් වරක් පෙරුම් පුරා
මගෙ හදවත පූජා කළ

පහන් සිළුව නිවන්නෙපා
සංසාරේ අරුත නොදැන
අඳුරේ තනිවී හැංගුන
ජීවිතයට එළිය ගෙනා